Ook geen kleintje meer mama?

Mijn moederhart huilt, tranen biggelen over mijn wangen. Ik hoor en zie de onmacht van mijn boze en verdrietige dochter die niet meer voor rede vatbaar is. Ze gilt alles bij elkaar, ze ligt in bed maar weet niet meer wat ze met zich zelf aan moet, ze weet ook niet meer wat ze doet, ze is compleet overstuur en is niet meer voor rede vatbaar.

Ik zie dat ze moe is, heel erg moe, maar het lukt haar niet om rust te krijgen in dat kleine koppie! Ik heb geen andere keuze, ik loop weg en laat haar uit razen. 

Terwijl ik naar beneden loop voel ik me schuldig; waarom heb ik toch toe gegeven en haar die grote magnum laten eten met alle rotzooi erin. Ze was zo teleurgesteld dat ze die magnum niet mocht, terwijl ik even daarvoor zei dat ze het wel mocht. Toen dacht ik nog dat ze een mini magnum zou krijgen.... Nou toe dan maar, en met moeite geef ik dan toch toe, en hoop ik maar dat ze de helft laat staan. Terwijl ik de ingrediëntenlijst lees heb ik de neiging om de magnum toch maar weer af te pakken, maar dat schattige blije bekkie vol met chocola zag er veel te aandoenlijk uit. Trots is ze dan ook als ze me het kaal geslikte stokje weer terug geeft, OP!

Ze is rustig, en ik loop weer naar boven. Bezweet valt ze huilend en heel verdrietig in mijn armen, terwijl ik haar nachtpon uit trek en haar afkoel met een nat washandje komen we allebei tot de conclusie dat zo'n grote magnum toch niet zo'n goed idee was. Heel rustig gaat ze liggen, ze heeft hoofdpijn en is vreselijk moe. Het ijsje was de druppel!

Onze dochter, een heerlijk kind, lief, sociaal, zorgzaam, gezellig, grappig en de aller grootste knuffelkont van de hele wereld. Het is ook een meisje met een gebruiksaanwijzing, ze is hooggevoelig en daarbij hoort ze dan ook nog eens bij de 30% die ook wel de High Sensation Seekers worden genoemd. 

Het is best lastig om dit bespreekbaar te maken, je wilt haar geen label geven en mensen zien dit ook gauw zo. Toch maak ik het zo nu en dan bespreekbaar, zeker als ik merk dat haar omgeving haar gedrag niet altijd begrijpt en er verkeerd op reageert. Ook voor ons als ouders is het soms best ingewikkeld, maar niet te min is het voor haar nog altijd het moeilijkste.

Zeker in deze periode is het voor haar erg zwaar, een periode waarin we genieten van een heerlijke vakantie met veel vrije tijd en gezellige dingen. Sensation Seeking houdt in dat je sensaties, prikkels of indrukken bewust opzoekt. Ze geniet er echt van en heeft op het moment dat we iets doen ook echt de tijd van haar leven. Alleen het zenuwstelsel kan alle prikkels van de ervaringen die ze ontdekkend opdoet niet goed aan. Alle indrukken worden uitgebreider en intensiever gefilterd dan bij de gemiddelde mens.

Door oververmoeidheid zal een kind die hooggevoelig is nog heftiger reageren dan dat het normaal doet en dat kan echt boos tot aan het hysterisch toe zijn. 

Gelukkig weten wij als ouders steeds beter hoe we met haar om moeten gaan. Het is veel geduld en begrip tonen, haar serieus nemen in haar gevoelens hoe gek deze soms ook voor ons zijn, op een rustige manier haar proberen te kalmeren, niet drammen, rustig de tijd voor haar nemen, consequent zijn zonder heel boos te worden. Ik merk dat het praten op een rustige en begrip volle manier, echt ontzettend belangrijk is voor haar zelfvertrouwen. Ze voelt zich geaccepteerd!

Gedrag bij overprikkeling wordt door de omgeving vaak met vervelend of verwend bestempeld. Mensen zien liever dat je streng en boos reageert! Je bent toch geen baby, je bent toch al vijf jaar, gedraag je toch als een grote meid. En ja ook wij als ouders verliezen ons zelf wel eens aan zulke uitspraken.

Als een kind continu negatieve uitlatingen over zichzelf hoort heeft dit uiteraard geen positieve uitwerking op het zelfvertrouwen van het kind.

Een weekje terug kwam ze bij me en vloog me om de hals, ze bedankte mij omdat ik zo lief was en omdat ik haar altijd zo goed begrijp. Ze vond het fijn dat ze altijd zo goed met mij kon praten. Ik kreeg dan ook een brok in mijn keel toen ze zij dat niet iedereen dat doet. Een meisje van vijf jaar die zich niet begrepen voelt, om wie ze is. Dat is als moeder echt heel moeilijk om te horen.

We proberen overprikkeling te voorkomen door haar rust en regelmaat te geven, toch is dat bij een High Sensation Seeker best ingewikkeld omdat ze daardoor ook snel verveeld raakt. De hele vakantie thuis zitten en haar zo min mogelijk prikkels geven dat zit er niet in.

Het is een balans vinden tussen leuke dingen doen waarin ze haar ei kwijt kan, en tussen regelmaat en structuur. Een uitstapje plannen we nu dus meestal tussen ons gestructureerde leven in, dat was en is even omschakelen maar we hebben geen andere keuze. Nu we het positieve effect hierop merken, wordt het voor ons ook een stuk makkelijker.

En dan dat ijsje, het was op dat moment voor haar de druppel! De vakantie zit er bijna op, ze is oververmoeid en overprikkeld. En dan een ijsje naar binnen werken die vol met rotzooi zit, waaronder 20 gram suiker (6 suikerklontjes)  De bloedsuikerspiegel is voor een hoog gevoelig kind ook sterk in reactie door suikers en e-nummers. Suiker in het lichaam is te vergelijken met een ritje in een achtbaan: de bloedsuikerspiegel stijgt als een dolle en daalt daarna als een roofvogel in duikvlucht. Suiker geeft dus een kortstondige energie-explosie! Om die duikvlucht van de bloedsuikerspiegel te voorkomen, maakt het lichaam adrenaline aan. En adrenaline maakt opvliegerig en prikkelbaar en als je al overprikkeld en oververmoeid bent dan zorgt dat voor een heel boos en verdrietig meisje. 

Een meisje van vijf jaar die helemaal niet zo wil zijn zoals ze is. Ze snikt nog wat en kijkt me heel verdrietig aan; Mama ik ben gewoon zo moe, en dan weet ik niet meer zo goed wat ik doe. Ik kan dan niet meer stoppen! Het enige wat ik kan zeggen is dat ik haar helemaal begrijp en het vervelend voor haar vindt, dat ze er niets aan kan doen en dat ik ontzettend trots op haar ben. En weet je wat, morgen proberen we het gewoon weer opnieuw. 

Terwijl ze rustig in slaap valt bedenk ik me hoe bijzonder ze is, mijn kleine grote wonder. Zo lief en kwetsbaar, wat hou ik toch veel van haar. En van mij mag ze zijn zoals ze is, ze is mooi zoals ze is. Ik weet dat haar woede uitbarstingen van haar, uit pure onmacht is. 

Ik dank God dat ik dit mooie bijzondere meisje mocht ontvangen. Als ik naar haar kijk zie ik meer dan alleen mijn dochter. Ik zie mezelf, een weerspiegeling van mij als kind. Ik dank God dat Hij mij door Alyssa heen laat zien dat ik net zo bijzonder ben. Door dat ik haar begrijp, leer ik mezelf te begrijpen. Door dat ik van haar hou, begin ik van mezelf te houden, door haar vallen alle puzzelstukjes op de juiste plek en begrijp ik eindelijk waarom ik ben zoals ik ben. Door haar hooggevoeligheid en dit te accepteren, leer ik ook eindelijk mezelf te accepteren.

Ik geef haar nog een kus en hardop denk ik, een magnum die eten we maar niet meer. En dan heel zacht en ondeugend kijkt ze me aan en fluistert zachtjes in mijn oor, ook geen kleintje meer mama?!